Shkruan: Nexhat Behluli

Bujanoc, 04. tetor 2021 – U dridh mali – polli miu!

Ku ishim? Askund!
Çfarë bëmë? Asgjë!
Por me rëndësi është që fituam!
Kështu disi ishin adresimet e Vuçiqit dhe Kurtit drejtuar zgjedhësve të tyre pas debllokimit të Jarinjës.
Por është dashur që opinionit t’i jepen edhe sqarime shtesë…
Vuçiç, për shembull, mbeti i detyruar t’i përgjigjet kësaj pyetjeje: Nëse “Kosova është zemra e Serbisë”, pse ngriti avionë, helikopterë dhe dërgoi tanke në një pjesë të vendit të tij? Dhe pse i bindi serbët të mbyllen, sepse ata bllokuan Jarinjen dhe Bërnjakun, të cilët shqiptarët nuk i përdorin gjithsesi?!

Kurti duhet të na thotë: Nëse territori i Kosovës së pavarur përfshin edhe pjesën në veri të Mitrovicës dhe Ibrit, pse janë banorët e shtetit kryeministri i të cilëve dërgoi forcat speciale?

Sigurisht, ne do të presim kot për shpjegimet e tyre.

Sepse gjithçka që ndodhi në dy javët e fundit ishte si një panair fshati ku pelivanë shkojnë përreth dhe tregojnë muskujt e tyre dhe i bërtasin njëri -tjetrit me britma dhe zhurmë dhe kërcënojnë njëri -tjetrin, dhe pastaj zgjoheni – një cirk!

Populli ynë ka një thënie të madhe për këtë: mali u trondit, miu lindi!
Dhe, imagjinoni, disa milingona, politikanë shqiptarë nga Lugina e Preshevës, u përfshinë në këtë situatë. Ata u përpoqën ta bëjnë veten të rëndësishëm, dhanë deklarata dhe komente për politikën e lartë dhe folën se si do t’i rregullonin marrëdhëniet midis dy vendeve, edhe pse deri më tani ata nuk kanë treguar aftësinë për të rregulluar oborrin e tyre, dmth. në Bujanoc.

Halo, kush ju pyet ose ju dëgjon fare për diçka!

Sakaq, kjo marrëzi nuk është qesharake!

Me sjelljen e tyre në këtë rast, kur është fjala për marrëdhëniet reciproke, Serbia dhe Kosova janë kthyer atje ku ishin dhjetë vjet më parë, dhe kështu ne vazhdimisht sillemi në rrethin vicioz.

Ndërsa koha kalon, fëmijët rriten dhe njerëzit po plaken. Jeta po rrjedh…