Shkruan: Nemanja Rujeviq (Vreme)
Në turnetë e mëdha, futbollistët serbë janë shembull i vazhdueshëm i asaj që thuhet “me rëndësi pjesëmarrja”. Më shumë se kaq është krejtësisht e pamundur me një trajner që ka qenë lojtar i madh dhe më pas është bërë mashtrim trajneri, shkruan portali Vreme pas ndeshjes Serbi-Danimarkë.
Pas 270 minutash futboll në grupin më të keq të Kampionatit Evropian, Serbia po shkon si e fundit në shtëpi, me një gol të pësuar dhe, po të tregohemi mirë, dy-tri gjysmë raste që ishin rezultuan nga incidenti.
Serbia ndoshta tregoi futbollin më të keq në Europian, duke llogaritur edhe Shqipërinë e munduar.
Përzgjedhësi Dragan Stojkoviq Piksi krenohet me “djemtë”. Pas ndeshjes me Danimarkën në të cilën i befasoi të gjithë, Piksi foli për lojën e barabartë.
Pas ndeshjes ndaj Sllovenisë, ai tha se skuadra serbe kishte pasime më të sakta dhe më shumë posedim të topit. Të njëjtën gjë ka thënë edhe pas ndeshjes kundër Anglisë.
Është e pabesueshme që një njeri që ishte një lojtar me famë botërore, në pankinë të duket si një analfabet futbolli.
Cila ishte ideja e bunkerit që ai ngriti kundër Danimarkës për të luajtur më pas me tre sulmues njëherësh? Në kozmosin e Piksit duket se nuk guxon të “hapesh” shumë shpejt, duke shpresuar shënimin e një goli deri në fund të ndeshjes, si në rastin kundër Sllovenisë.
Ai duket se është skllav i asaj loje të madhe në Portugali, kur e çoi skuadrën në kampionatin e fundit botëror. Dhe ajo ndeshje ishte një incident, kulmi i kësaj gjenerate, që solli edhe një herë vetëm zhgënjim për tifozët. Serbia merr pjesë në turne të mëdha, por nuk mund të mposhtë askënd atje.
Jemi mësuar tashmë
Ja ku kemi ardhur tek e dyta – më e ndritshmja? – një mënyrë për të parë gjërat. Serbia thjesht nuk ka material që do t’i garantonte diçka më të mirë. Është një ekip kombëtar që është thjesht një mesatare evropiane dhe tashmë është një punë e madhe kur shkon në turne.
Vetëm se në një vend që e do shumë futbollin, ku të gjithë janë trajner, dhe batutat e famshme të Rade Bogdanoviqit janë kulmi i analizës, ato udhëtime në turne nuk kënaqin më askënd.
U eliminuan edhe kroatët, por më parë ishin dy herë në skenën botërore. Pse nuk arrijmë ndonjëherë në çerekfinale?
Së dyti, a nuk ka kombëtare që arrijnë më shumë me më pak material loje? Ata që të paktën në fushë sillen sikur dinë çfarë duan, si Sllovenia apo Austria… Nuk janë as superfuqi futbolli.
Ne, nga ana tjetër, nuk po e kalojmë fazën e grupeve të kompeticionit në këtë mijëvjeçar as gabimisht dhe as nga një kombinim rrethanash. Ky është turneu i pestë me radhë.
Populist klasik
Kësaj radhe me Piksin nuk kishte asnjë gjasë. Humbi edhe aureolën e motivuesit, braktisi edhe lojën që kishte luajtur skuadra deri më tani, bredhi në ndryshimin e formacionit më shumë se çdo trajner tjetër, mbajti kapitenin në pankinë dhe sillej si nuse e ofenduar.
Piksi e shet veten si një njeri i popullit, një populist klasik. Ai së pari luan me të njëjtët dy sulmues, kështu që ai mund të tregojë se si kemi luajtur si ekip ofenziv. Pastaj, kur e kritikojnë, ai bën të kundërtën. Më pas ai urdhëroi një lojë ofanzive në mënyrë që më vonë t’u thoshte gazetarëve se ne humbëm me lavdi.
Ishin 270 minuta të dhimbshme futbolli pa aksion të mirë, pa kros të pagëzuar, por mbi të gjitha pa ide. Ndodh kjo, që një skuadër pa trajner nuk e ka as idenë.
Piksi tani po planifikojnë paraqitje në Ligën e Kombeve. Ai nuk ka në plan të japë dorëheqjen.
Duke marrë parasysh gjendjen e futbollit serb dhe skemat që e drejtojnë atë, nuk përjashtohet që ende të shohim një injorant në stol, se si çdo herë i humbet drejtimin, pastaj i bie të fikët për t’u zgjuar para konferencës për shtyp ku tashmë do të vijë me disa arsye që ai është krenar për “djemtë” dhe veten.