Bujanovac, 19. decembar 2024. – Bujanovac slavi Svetog Nikolu. Kaže se da polovina pravoslavnih domova u Bujanovcu slavi, a ostali im idu u goste. Srpska pravoslavna crkva i vernici slave danas Svetog Nikolu.
Njegova čuda i vera proslavili su ga još za života, pa su ga prvo narod, a zatim i crkva proglasili za svetitelja. Sveti Nikola je najčešća krsna slava u Srba.
Bujanovac slavi i ide u goste
Sveti Nikola bio je sin jedinac znamenitih i bogatih roditelja, iz primorskog grada Patare u maloazijskoj oblasti Likiji.
Pod uticajem strica, posvetio se svešteničkom životu i ubrzo se pročuo svojim neumornim radom, milosrđem i nepokolebljivom verom u Isusa Hrista.
Po smrti roditelja razdelio je svu imovimu siromašnima, starima i nemoćnima. Pomagao je svima, tešio narod, širio veru, pravdu i milosrđe, donosio utehu, mir i dobru volju.
Sveti Nikola dobra dela činio je tajno, sakriven od bilo čijeg pogleda. O njegovim milosrdnim delima zapisane su mnoge priče. Smatra se zaštitnikom dece, učenih ljudi, trgovaca, mornara, putnika uopšte.
Umro je na današnji dan 343. godine i sahranjen je u sabornoj crkvi u Miri, gde je njegovo telo počivalo više od šest vekova.
Kada su Turci u jedanaestom veku osvojili Likiju, mošti Svetog Nikole prenete su u Bari u Italiju.
Srpski vladari, Stefan Dečanski, kralj Milutin i drugi, crkvu u kojoj se one nalaze, bogato su darivali.
Narodna verovanja
Kod pravoslavnih Srba, Sveti Nikola je najčešća krsna slava. Pada u vreme božićnog posta, pa je i slavska trpeza obavezno posna, čak i u kućama čiji su preci slavili mrsno.
U narodu se veruje da Sveti Nikola noć uoči praznika, jašući na belom konju, obilazi decu koja su bila dobra u toku godine i deli poklone.
I danas mnogi mališani čiste svoje cipele i stavljaju ih u prozore, očekujući dar od sveca.
Prema legendi je navodno Nikola, koji je u 4. veku bio biskup od Mira (sada u jugozapadnoj Turskoj), saznao da jedan meštanin nije imao novaca da svoje tri kćerke opreme mirazom. Tajno je ubacio u njihov stan kroz prozor ili kroz dimnjak komadiće zlata ili zlatnike koji su pali direktno u čarape, koje su bile obešene u blizini vatre da bi se sušile. Svi važni činioci legende sv. Nikole bili su dakle tu.
Deda Mraz, čovek bele brade u crvenoj bundi, sa šubarom i vrećom punom darova — simbolična je figura božićnog darivanja. Prvi put se pojavljuje slikovito prikazan sredinom 19. veka. Lik deda Mraza kao prijatelja dece pojavio se najpre u severnoj Nemačkoj a bio je prihvaćen i u drugim područjima. U anglosaksonskim zemljama, deda Mrazu odgovara, Santa Kluz, kao sledbenik svetog Nikole pojavljuje se bez kape i savijenog štapa.