Investimet kapitale, projektet e mbiçmuara që kushtojnë gjithmonë ekstra dhe që thuajse në mënyrë të paracaktuar kanë nevojë për “pak më shumë kohë” janë shabllonet më të zakonshme të premtimeve parazgjedhore të politikanëve që rrallë realizohen dhe mbeten nën të gjitha pritshmëritë, ndërsa paratë e qytetarëve shpërdorohen. Nga rindërtimi i sheshit dhe urës në Nish, sheshi i tregut në Kragujevc apo pishina e mbyllur dhe rruga numër 10 në Çaçak, por edhe vende si Bujanoci që janë anashkaluar nga investimet edhe në aspektin ekonomik, i gjithë interesi publik mbetet në hijen e afateve të papërmbushura dhe parave të shpërdoruara të qytetarëve
Shkruajnë: Južne vesti, Ozonpress, Glas Šumadije, Bujanovačke
Bujanoc, Nish, Kragujevc, Çaçak, 22. gusht 2023. Para se investimet infrastrukturore dhe premtimet politike për investime kapitale, varfëria ekonomike dhe mungesa e investimeve të jenë problem i nxehtë dhe i përbashkët i të gjithë qytetarëve të Bujanocit, në jugun multietnik të Serbisë, pajtohen qytetarët, por edhe politikanët serbë dhe shqiptarë.
Përkundër paralajmërimeve dhe premtimeve të shumta të autoriteteve qendrore, investitorët vendas dhe mbi të gjitha të huaj e anashkalojnë Bujanocin në një rreth hark të gjerë.
Opinionet se pse është kështu janë të ndara – nga ai që shteti “po kryen segregacion ekonomik” dhe qëllimisht dëshiron të shkatërrojë më tej zonën për të nxitur emigrimin e shqiptarëve, deri te fakti se pushteti lokal, i përbërë ekskluzivisht prej partive shqiptare, “me deklaratat e saj të pamata” bën që investitorët ta perceptojnë atë rajon si të paqëndrueshëm dhe të rrezikshëm për investime. Natyrisht, në këtë kontekst nuk duhet harruar edhe afërsia e Kosovës me këtë zonë.
– Sikur Serbia është vetëm deri në Vranjë, Bujanoci dhe Presheva janë harruar nga të gjithë”, deklarojnë qytetarët në komentet në faqen e Bujanovaçkes në Facebook.
Në të vërtetë, dhjetëra kompani të huaja punojnë në Vranjën fqinje, Vladiçin Han dhe Leskoc.
Ragmi Mustafa, deri para pak kohësh kryetar i Këshillit Kombëtar të Shqiptarëve, dhe tani këshilltar i nënkryetarit të parë të Qeverisë së Kosovës, Besnik Bislimi, thotë se në Bujanoc “qëllimisht është ndërprerë privatizimi nga frika se mos rastësisht një nga ndërmarrjet e shumta shoqërore mund të të blihet nga një shqiptar”.
Por, kryetari i ri i Trupit Koordinues për tri komunat e jugut të Serbisë, Aleksandar Martinoviq, në Bujanoc tha se investimet dhe hapja e fabrikave janë pjesa më e rëndësishme e politikës së qeverisë dhe presidentit Vuçiq.
– Kjo vlen edhe për Bujanocin, Preshevën dhe Medvegjën dhe do të punojmë që edhe në këto komuna të sjellim investitorë – tha Martinoviq.
Pavarësisht premtimeve të shumta nga zyrtarët, madje edhe nga presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, jo vetëm që nuk ka investime të reja në jugun e largët, por asgjë nuk është bërë për të nisur apo privatizuar tre kompani që kanë qenë strumbullari i bumit ekonomik prej vitesh – Banja e Bujanocit, Thertorja e Jugokopit dhe Gumoplastika. Dy kompanitë e fundit janë në falimentim, ndërsa Banja, ose më mirë Enti për shërim dhe rehabilitimit, është duke punuar, por në pritje të privatizimit të paralajmëruar prej kohësh.
Politikanët shqiptarë lokal besojnë se shteti po vonon qëllimisht shitjen e këtyre kompanive nga frika se mos ndonjë biznesmen shqiptar do të shfaqet si blerës. Kjo posaçërisht i referohet Gumoplastikës, sallat e braktisura dhe ndërtesa administrative e së cilës ndodhen në qendër të Bujanocit, në një lokacion jashtëzakonisht të vlefshëm.
Një teori e tillë konfirmohet nga deputeti Shaip Kamberi, si dhe nga disa biznesmenë vendas të intervistuar nga gazetarët e Bujanovaçkes.
Fatmir Hasani, zyrtar i Partisë për Veprim Demokratik të Kamberit, kujton se pas vitit 2016, ajo parti e mbështeti qeverinë e Vuçiqit, pasi presidenti aktual i Serbisë premtoi se do të sillte investitorë dhe do të hapte një fabrikë për rreth njëqind punëtorë.
Në ish-RSFJ, Gumoplastika ishte një nga liderët në industrinë e saj ndërsa tani është në falimentim për herë të dytë që nga viti 2019. Edhe pse Vuçiq ka paralajmëruar disa herë se do të gjenden investitorë, deri më tani nuk ka dalë asgjë. Administratori i falimentimit Robert Mitroviq ka konfirmuar për Bujanovaçke se nuk ka interesim për këtë kompani.
Në shkurt të vitit 2023, që nga premtimi i presidentit Aleksandar Vuçiq dhe kryeministres Ana Brnabiq se shteti do të gjente investitor për Gumoplastikën e Bujanocit, erdhi deri te pika që Bordi lokal i SNS në Bujanoc mbajti mbledhje “në dritën e qiririt” në selinë e vet, në ambientet e Gumplastikës, ngase kompanisë i ishte çkyqur energjia elektrike për shkak të borxhit. Siç mësojmë, bëhet fjalë për një borxh prej më shumë se gjysmë milioni dinarësh.
Dhe gjithçka filloi në shkurt të vitit 2019, kur presidenti Vuçiq u premtoi qytetarëve dhe biznesmenëve vendas në Bujanoc se thertorja e Jugokopit, Gumoplastika dhe Banja e Bujanocit do të ishin projekte prioritare për Bujanoc. Veç kësaj, ai atëherë paralajmëroi se do të përpiqet të bindë një investitor që të hapë, siç tha ai, të paktën një fabrikë të vogël në Bujanoc. Megjithatë, me kalimin e kohës, ai entuziazëm nuk u shoqërua edhe me veprime reale.
Në qershor të vitit 2021, gjatë një vizite në manastirin Prohor Pçinjski, Vuçiq përsëri paralajmëron ringjalljen e Gumoplastikës dhe shitjen e Banjës së Bujanocit. Për dallim nga vizitat e mëparshme, kësaj radhe Jugokopi nuk është përmendur.
– Të sigurojmë mbijetesë në komunën në territorin e së cilës ndodhemi, në komunën e Bujanocit. Të bëjmë gjithçka që kemi humbur në 30 vitet e mëparshme. Të rinisin uzinat e fabrikës në zonën e Gummoplastikës, që njerëzit të mund të punojnë. Banja e Bujanocit do të jetë edhe një herë vend ku do të mblidhen njerëz nga e gjithë Serbia. Që të rinjtë tanë edhe një herë të punësohen këtu, të punojnë, të jetojnë dhe të shohin një të ardhme për veten dhe fëmijët e tyre – kishte thënë Vuçiq në manastirin Prohor Pçinjski.
Gjatë vizitës në Meroshinë, në shkurt të vitit 2022, premtimet për investime në Banjën e Bujanocit u përsëritën, por kjo nuk solli asnjë ndryshim. Një përpjekje për të bindur një investitor turk për të hapur një fabrikë në Bujanoc gjithashtu dështoi, duke thelluar dyshimet e komunitetit lokal për realizueshmërinë e këtyre planeve.
Gjatë vizitës së tij të fundit në Bujanoc, në mars të vitit 2023, Vuçiq edhe një herë paralajmëroi sjelljen e së paku një investitori në Bujanoc dhe tha se në atë fabrikë do të punojnë njerëz nga të gjitha komunitetet, por ai nuk specifikoi se për cilin investitor bëhej fjalë dhe kur mund të te realizohet.
Miodrag Millkoviq, drejtor i Stacionit të Veterinarisë në Bujanoc, thotë se deri më sot (gusht 2023) asnjë investitor nuk ka kontaktuar me Jugokopin dhe se gjendja është dëshpëruese, sepse blegtorët janë të detyruar t’i shesin kafshët e tyre për shkak të çmimit të ulët të qumështit.
– Situata më e re është dëshpëruese, ngase blegtorët po i shesin kafshët për shkak të çmimit të qumështit, i cili ka rënë nga 65 në 40 dinarë ndërkaq nuk janë paguar për disa muaj. Kam frikë se do të jetë shumë e vështirë për të rifilluar thertoren, askush nuk ka kontaktuar me investitorin, megjithëse jozyrtarisht mësova se dy oferta janë shfaqur në dy muajt e fundit, por nuk di asgjë më shumë për këtë, sepse kompania është në falimentim dhe në pronësi të Republikës së Serbisë – thotë Milkoviq.
Ai tregon se ekspertë të fushave të ndryshme pajtohen se për fillimin e prodhimit në “Jugokop” nevojiten vetëm 470 mijë euro. Sipas tij, me pajisje moderne 50 punëtorë mund të arrinin gjysmën e prodhimit që ishte arritur në periudhën më të mirë të “Jugokoop”-it, në vitet tetëdhjetë, kur pothuajse i gjithë prodhimi eksportohej në Evropë. Kapaciteti i planifikuar i Thertores është 16.500 dema ose 200.000 qengja në vit.
Vendimi për statusin e ardhshëm të Jugokoop-it, thotë ai, varet nga autoritetet shtetërore. Fillimi i prodhimit të mishit do të kishte ndikim pozitiv në ekonominë lokale duke krijuar 50 vende të reja pune dhe duke nxitur rritjen e blegtorisë jo vetëm në Bujanoc dhe Preshevë, por edhe më gjerë. Jugokoop falimentoi në vitin 2010 me 83 punëtorë.
Edhe pse funksionon me kapacitet të plotë si një vend shërimi unik shëndetësor në Serbi, ku trajtimi bëhet me gaz natyror dhe baltë, Banja e Bujanocit ka nevojë për investime. Zyrtarët kanë vite që kanë paralajmëruar shitjen e Banjës, por deri më tani nuk ka dalë asgjë. Njëri nga drejtorët, Nenad Mitroviq, konfirmon se ende nuk ka investitorë të interesuar.
– E vetmja risi është se me kërkesë të Drejtorisë së Pronave të Republikës, është bërë vlerësimi. Vlerësohet se objektet kapin vlerën e 1.6 milionë eurove – thotë Mitroviq.
Vuçiq gjatë vizitave të tij në rajon u ka premtuar banorëve vendas asfaltimin e rrugëve në zonat rurale të cilat janë premtimet e vetme që janë realizuar deri më tani.
Nga “asi në Nish” te turpi në Nish
Investimet më të mëdha në Nish, të cilat u kushtuan më së shumti qytetarëve, gjithmonë u shoqëruan me shtyrje të afateve, ndalim të punimeve, ndërsa shpesh edhe me rindërtim të atyre që tashmë ishin rindërtuar. Kjo përshkruan më së miri rregullimin e Sheshit Mbreti Millan dhe Rrugës Vojvoda Putnik, si dhe stadiumit dhe sallës “Çair” dhe sallës “Mika Antiq”, si dhe atë që ata kanë pritur prej vitesh, siç është ndërtimi i një aqua parku dhe zhvendosja e hekurudhës nga qyteti.
Një nga projektet më të shtrenjta ishte rregullimi i sheshit qendror në Nish. U investuan miliona dhe ende rrëfehet përshtypja e qytetarëve – “a janë ata në vete”?
– Pllaka nga këtu – mund të zini në thua. Sikur unë t’i kisha renditur. Po t’i kisha rregulluar unë, do t’i kisha rregulluar më mirë. Kinezët zhvendosën detin, ndërsa ne nuk e rregullojmë dot një Nishavë – kanë qenë komentet e qytetarëve.
Rindërtimi filloi pas vonesave, afateve dhe ankesave të shumta dhe përfundoi kur kryetarja aktuale Dragana Sotirovski mori drejtimin e Nishit. Punimet vazhduan edhe gjatë mandatit të saj, sepse sheshi i ri u riparua disa herë.
Edhe ura shkëlqeu “në kohën e saj”, por jo në shkëlqimin e plotë, si dhe shatërvani, i cili tashmë ishte meremetuar edhe këtë vit, por jo “nën garanci”, ndërsa qytetarëve ata “mjeshtër” u kushtuan miliona dinarë.
Dhe gjithçka nisi në vitin 2019, kur tenderin e fitoi kompania Bauvazen, e cila më parë ishte në “listën e zezë” të Ministrisë së Financave për shkak të borxhit tatimor, por fitoi “garën” për një projekt mbi 1.7 milionë euro.
Këtë vit është arrestuar një nga ish-menaxherët e kësaj kompanie, për të cilin nuk kanë mjaftuar më shumë se dy vjet punë dhe më shumë se 200 milionë dinarë për të përfunduar rikonstruksionin e plotë të Sheshit, i cili pas rinovimit ka më shumë beton e më pak gjelbërim.
Kështu dukej një nga investimet e para të mëdha në mandatin e Sotirovskit dhe një nga të fundit, të cilin opozita e cilësoi si “projekt i cili duhet studentëve në Universitet t’iushërbej si shembull se si nuk duhet bërë një punë”, është rindërtimi i rrugës Vojvoda Putnik.
E pse mendonin kështu dhe shumë u pajtuan me ta – sepse punimet u ndalën pas një muaji e gjysmë, nuk iu shihej fundi, ndaj qytetarët protestuan. Banorët thanë “nuk bëjmë dot kështu”, kryebashkiaku u tha të bënin durim me mesazhin “se të gjithë jemi llastuar ngapak”.
Punimet janë ndërprerë edhe pas protestës, pasi rikonstruksioni ka nisur para zhvendosjes së nënstacionit dhe më pas është ndërprerë për shkak të vjedhjes së karburanteve nga makineritë.
Nuk janë ato arsyet, kanë thënë nga Koalicioni “Niš moj grad”, duke konsideruar se nuk ka punime për shkak të mungesë së kuadrit joprofesional dhe organizimit të dobët.
Problemet vazhduan dhe kur punëtorët me makineri u kthyen për të përfunduar një nga projektet më të mëdha të infrastrukturës në Nish, Rrugën Vojvoda Putnik – u humbën afatet, qytetarët nuk mund të funksiononin “normalisht”, dhe kur më fund projekti u realizua, e morën vesh se megjithatë nuk është fundi.
Nuk ka kaluar as një muaj nga hapja zyrtare kur kjo rrugë sërish është “arnuar”, autoritetet kanë heshtur për këtë dhe vetëm së fundmi Sotirovski ka thënë se do të përfundojë – “mos kini frikë”. Ndonëse në fund të korrikut nuk kishte ende leje përdorimi, as trotuare e shtigje, është e hapur për qarkullim dhe përshtypjet e qytetarëve për këtë investim janë kryesisht negative.
– Është e tmerrshme si e filluan rindërtimin, është e tmerrshme si e përfunduan. E shtrembëruan një rrugë të drejtë, e ngushtuan duke qenë e gjerë, e betonuan plepin, që është krim kundër natyrës – thotë një qytetare nga Nishi. Në pritje të përfundimit të rikonstruksionit të plotë, më shumë se një vit pas fillimit të punimeve, autoritetet po ia fshehin projektin gazetarëve dhe publikut.
Sporti është “pika e dhimbshme” e kryetarit të Nishit, ndërsa përshtypja e qytetarëve është se Nishi së fundmi është turpëruar në organizimin e Kampionatit Evropian të basketbollistëve të rinj. Por jo sepse paratë e qytetarëve nuk u investuan për rikonstruksionin e sallave ku performuan basketbollistet, por sepse u shpenzuan sërish miliona, dhe salla “Çair” po pikon, ndërkohë që për pasoj lojtarët rrëshqisnin në sallën “Mika Antiq” dhe për këtë shkak edhe protestuan.
Edhe pas rikonstruksionit, sportistët e Nishit janë ende pa sallë stërvitore dhe gjithashtu pa “Rovçet”, rindërtimi i të cilit filloi përsëri 5 vjet pas rindërtimit të përfunduar.
Tifozët dhe futbollistët janë ende në pritje të përfundimit të rikonstruksionit të stadiumit, rinovimi i të cilit ka filluar 12 vjet më parë, por nuk ka përfunduar asnjëherë ndërkaq të dhënat e fundit i ka dhënë sërish Sotirovski – do të investojnë rreth 80 milionë euro, projekti ka përfunduar dhe pret të hyjë në procedurë në tryezën e Ministrisë së investimeve kapitale”.
Dhe derisa të realizohen të gjitha investimet, qytetarëve u mbeten fabrikat që, siç numëroi Vuçiq – 8 i solli në Nish dhe paralajmëroi të reja, dhe të cilat marrin miliona subvencione, ndërsa punëtorët në to punojnë me paga nën mesatare, por me to financojnë edhe projekte që thuajse gjithmonë vonohen dhe shpeshherë pasohen nga rikonstruksioni i vonesës së re të rikonstruktuar apo shumëvjeçare.
Investimet në Çaçak të bllokuara në premtimet e politikanëve
Janë me dhjetëra shembuj të premtimeve parazgjedhore në Çaçak ku politikanë vendas dhe kandidatë për këshilltarë dhe funksionarë të qytetit shpallën ndërtimin e objekteve të ndryshme me interes publik, por ajo që u premtua nuk u ndërtua, ndërsa u shpenzuan paara të qytetarëve në shuma të mëdha.
Shembuj të tillë në Çaçak janë pishina e mbuluar dhe rruga e famshme numër 10. Pishina është e rëndësishme në vetvete për Çaçakun si një objekt sportiv dhe rekreativ, ndërsa rruga numër 10 është një projekt i rëndësishëm që do të shkarkonte qendrën e qytetit dhe do të ridrejtonte trafikun përmes një zone më pak të dendur të ndërtesave të banimit dhe reduktimit të ndjeshëm të ndotjes.
Ideja për të ndërtuar një pishinë të mbyllur është aq e vjetër sa historianët profesionistë tashmë po merren me të.
– Në fillim të tetorit 1975, pushteti lokal vendosi gurthemelin për ndërtimin e një pishine të hapur olimpike në Çaçak me një ceremoni të përshtatshme dhe më pas shpalli mundësinë e ndërtimit të një pishine të mbyllur. Pas dy vitesh ndërtimi, më 12 korrik 1977, në kuadër të festimit të festave të atëhershme të korrikut, për kënaqësinë e përgjithshme të qytetarëve u vunë në funksionim dy pishina moderne, në afërsi të Stadiumit atletik të Qytetit, në qendrën rekreative “Mlladost” afër Moravës. Edhe drejtuesit e pushtetit lokal (politikanë) në këtë ceremoni njoftuan se së shpejti do të nisë ndërtimi i pishinës së mbyllur. Por jo vetëm ata… – thotë historiani Goran Davidoviq, i punësuar në Arkivin historik në Çaçak.
Pas 5 vitesh funksionim, problemet e para shfaqen në pishinën e jashtme. Menaxheri i pishinës Dushan Boshkoviq tha për “Čačanski glas” në 1983:
– Pjesa e sipërme e pishinës së madhe u fundos për pesë centimetra. Shkak për këtë është konfigurimi jo i favorshëm i tokës”.
Në atë moment ai njoftoi ndërtimin e një pishine të mbyllur, duke vënë në dukje avantazhin e vendndodhjes së Ovçarit.
– Plani është që të ndërtohet një pishinë e mbyllur. Për shkak të kostove të larta të ngrohjes së ujit, në vend të Çaçakut, siç ishte planifikuar më parë, do të ndërtohet në Ovçar Banjë, pranë burimit të ujit të ngrohtë. Kjo pishinë do të jetë me përmasa olimpike, nëse do të ketë fonde për të – thuhej në atë kohë.
E njëjta praktikë vazhdoi edhe pas futjes së të ashtuquajturit sistem shumëpartiak, nga vitet ’90 të shekullit të 20-të deri në ditët e sotme.
– Ndërtimi i pishinës së mbyllur në Çaçak do të fillojë në mars të vitit të ardhshëm – njoftoi Tanjug në mesin e dhjetorit 2012, deklaroi anëtari i atëhershëm i Këshillit Bashkiak në Çaçak, Ostoja Mijailoviq, presidenti aktual i KB “Partizan” të Beogradit.
Mijailoviq kishte thënë se ndërtimi i pishinës do të financohet nga Azerbajxhani dhe nëse ka nevojë, një pjesë e mjeteve do të sigurohen nga vetëqeverisja lokale.
Që atëherë e deri më sot, karriera politike dhe afariste e Mijailoviqit ka përparuar, por jo edhe ndërtimi i premtuar i pishinës.
Në vitin 2013, kryetari i atëhershëm i Çaçakut, Vojislav Iliq, prezantoi një projekt të guximshëm ndërtimi për ndërtimin e një pishine të mbyllur, të cilën e bëri CIP. Hartimi i projektit është paguar nga Ministria e atëhershme e Ndërtimit dhe Urbanizmit.
– Një pishinë e mbyllur e qytetit është një ëndërr e kahmotshme e qytetarëve të Çaçakut. Realizimi i këtij projekti, së bashku me rikonstruksionin e planifikuar të sallës së basketbollit të qytetit, do të jenë kurorë e të gjitha investimeve në objektet sportive. Një zgjidhje vizuale është bërë edhe për pishinat e mbyllura të qytetit, ndërsa në buxhetin e qytetit për këtë vit janë planifikuar mjete në vlerë prej 12 milionë dinarë për përgatitjen e projektit dhe dokumentacionit teknik – kishte thënë Milan Bojoviq, asistent i kryetarit. të Çaçakut në gusht 2020.
Dhe asgjë nuk erdhi nga kjo. Deri në premtimin e ri, i cili erdhi nga kryetari aktual në nëntor të vitit të kaluar.
– Mendoj se në pranverë, më së voni në verë do të fillojmë ndërtimin e një pishine të mbyllur me të gjitha ambientet. Projekti që atëherë është zgjeruar, jo më 7,500 metra katrorë, por pothuajse 10,000. Arsyeja është se kemi parë që kemi nevojë për më shumë ambiente, në radhë të parë zona më të vogla për not, zona spërkatëse për të vegjlit… Pishina do të ketë edhe ambiente të tjera, për të kërcyer në ujë, për snorkeling, të gjitha këto kërkojnë standarde të veçanta. .. Shpresoj që pas një viti të kemi një nga pishinat më të bukura në Serbi – tha Todoroviq.
Ndërtimi ende nuk ka nisur, edhe pse ka kaluar gati një vit nga ai paraljmërim.
Rindërtimi i tregut të Kragujevcit “Shkodra në Bunë ”
Tregu i qytetit, i ndërtuar në vitin 1929 në Kragujec, është një nga ndërtesat më të bukura në atë qytet. Mirëpo, rikonstruksioni po hyn dalëngadalë në vitin e katërt dhe përfundimi i punimeve as që shihet.
NPK “Shumadija” tani ka shpallur një prokurim të ri publik për vazhdimin e punimeve në rindërtimin e objektit kryesor, i cili do të shpallet në mesin e shtatorit, ndërsa kur është fjala për garazhin e pamundshëm nëntokësor, gjegjësisht hapësirën aktuale të biznesit nëntokësor, është miratuar një projekt i ri urban. Aneksi për modifikimin e këtij projekti ende nuk është porositur dhe vetëm ato modifikime do të parashikojnë heqjen e “bunkerit” (kubit), i cili për momentin nuk dihet se kur do të jetë.
Rindërtimi i tregut i është besuar kompanisë “Eurodamus” nga Beogradi, dhe sipas përgjigjes së NPK “Shumadija” për “Glas Šumadije” në pyetjen nëse kompania beogradase do të paguajë ndonjë gjobë, ngase në kontratën për ekzekutimin e punimeve ka pasur një nen ku thuhet se kontraktori detyrohet t’i paguajë klientit nëse ai nuk e kryen punën brenda afatit kohor të rënë dakord, rezulton se “Eurodamus” nuk është fajtor për faktin se punimet e rindërtimit janë vonuar për më shumë se dy vjet e gjysmë, por se është shembur ajo pjesë e murit të godinës kryesore të Tregut të Qytetit dhe është kërcënuar qëndrueshmëria e të gjithë godinës, e cila ka ndërtuar “bunkerë” buzë Parkut Mali. Dhe së fundi, kostoja e punimeve të rindërtimit u rrit me gati dy milionë euro.
E kush e ka fajin që rikonstruksioni i kësaj Shkodre në krah të Lepenicës, Kragujevcasve do t’u kushtojë gati 5 milionë euro, pritet të përcaktojë policia dhe prokuroria.
Në një seancë urgjente, të mbajtur më 11 gusht, Kuvendi i qytetit të Kragujevcit miratoi një vendim për kredinë e re, pasi presidenti Aleksandar Vuçiq tha në një fjalim të posaçëm para popullit se ishte “i zemëruar me veten” për shkak të tregut të qytetit të Kragujevcit duke i quajtur të “paaftë” udhëheqësit në Kragujevc .
Vendimi i miratuar nënkupton që të lidhet një marrëveshje kredie prej një milion eurosh me OTP Bank nga Novi Sadi për të financuar përfundimin e punimeve në çatinë e Tregut të Gjelbër “Qendra”, si dhe financim shtesë prej 232 milionë dinarë për përfundimin e rikonstruksionit të gjithë tregut, pra rreth dy milionë euro.
Për këtë kanë reaguar partitë opozitare të Kragujevcit – Partia për Liri dhe Drejtësi, Partia Zajedno dhe Lëvizja Kombëtare e Serbisë. Deputeti dhe kryetar i Komitetit të Qytetit të SSP Kragujevac, Dalibor Jekiq, theksoi se vlera e rindërtimit në krahasim me shumën fillestare pothuajse është dyfishuar, dhe banorët e Kragujevacit nuk kanë treg për gati 1200 ditë.
Shitjet kryhen në kushte jashtëzakonisht të këqija, tezga të improvizuara dhe frigoriferë dore në rrugët ngjitur me Tregun. Nikolla Neshiq, deputet i partisë Zajedno, deklaroi se përfundimin e punimeve duhet ta financojë Partia Përparimtare Serbe, e jo të gjithë qytetarët e Kragujevacit nga kreditë, për shkak të personelit të paaftë. Nga Lëvizja Kombëtare e Serbisë thanë se Tregu është pasqyrë e paaftësisë, pakujdesisë dhe arrogancës së pushtetit të qytetit dhe se edhe ata janë të vetëdijshëm për këtë, ndaj duhet ta nxjerrin prushin nga zjarri.
Edhe pse Vuçiq për Sretenje në Kragujevc ka paralajmëruar se Tregu do të përfundojë deri në fund të vitit, kjo nuk do të ndodhë, pasi nuk dihet se sa do të kushtojë.
*Nevoja e qytetarëve në jug të Beogradit është të kenë rrjetin e tyre kombëtar. Ky tekst është krijuar si pjesë e kësaj nisme, e cila përbëhet nga mediat Južne vesti, Ozonpress, Glas Šumadije dhe Bujanovačke.